Menu
Nieuws / Terborg

Paasberg – Terborg

Ten zuidoosten van het centrum van Terborg ligt het natuurgebied de Paasberg.

Tijdens de laatste ijstijd (ongeveer 10.000 jaargelden) stroomde nog niet de Oude IJssel maar een voorloper van de Rijn door de Achterhoek. In deze periode waaide langs de Rijn op verschillende plaatsen stuifzand hoog op. Het gebied was in die tijd schaars begroeid en het dekzand kon vrij opwaaien. 

In het verleden maakte de Paasberg deel uit van een groter geheel. Waarschijnlijk liep het door richting zuidwesten en maakte het één geheel uit met de rivierduinen van Gaanderen. Bij grondboringen in het centrum van Terborg zijn resten van een rivierduin gevonden.

In vroeger tijden was de Paasberg een kale heuvel. Op de top stond een molen. Deze molen is in 1921 afgebroken. Tegenwoordig is de berg begroeid met voornamelijk beuken. Op de hellingen van de Paasberg staan drie villa’s. 

De Paasberg dankt zijn naam aan het feit dat er in de Middeleeuwen met Pasen een groot vuur werd ontstoken, het Paasvuur. Een oud Germaans gebruik dat door de christenen werd meegenomen. In veel Achterhoekse dorpen en steden is deze traditie nog springlevend, hoewel de kerk deze “heidense traditie” lang heeft willen uitbannen. 

’t Glujende peerd.

Het glujende peerd (het gloeiende paard) is een sage die zich afspeelt in en om Terborg. Er bestaan meerdere versies van het verhaal, waarvan de volgende er één is.

De molenaar van de Paasberg, ten zuiden van de stad had een paard dat het nogal hoog in de bol had. Als veulen at het al geen gras, maar madeliefjes en haver. Toen het wat groter werd trippelde het en wiegde het met zijn kont. Andere paarden lachten hem daarom uit, maar dat deerde hem niets. Hij werd immers renpaard, of in ieder geval draaimolenpaard; het hoogste wat een paard in die tijd kon bereiken. Maar toen de molenaar hem toch inspande voor zijn wagen, werd het paard zo kwaad dat het als een gek begon te galopperen. Zo hard dat de vonken uit de pijp van de molenaar vlogen en in de zakken meel op de wagen terecht kwamen. Het hele zaakje vatte vlam, de molenaar sprong van de bok en het paard galoppeerde maar door, de Paasberg op. Uiteindelijk stortte paard en wagen in een diep ravijn, waarbij het paard zo hard met zijn poten sloeg dat hij zichzelf in de Paasberg begroef. De volgende dag troffen de mensen, die het paard en wagen opgroeven, nog slechts het gloeiende geraamte van het paard aan. Uit de ogen kwam een rode gloed. Het paard moest zo diep mogelijk begraven worden, maar daarmee was het verhaal niet afgelopen. Tot op de dag van vandaag groeit er niets op de plek waar het paard begraven ligt en verdort alles onder je ogen, wat je er poot. En ooit zal het gloeiende geraamte weer uit de Paasberg komen, om de molen in vuur en vlam te zetten. Althans, zo wil het verhaal. Gelukkig is de molen afgebroken, zodat deze geen gevaar meer loopt. 

De Paasberg leent zich uitstekend voor een korte, stevige wandeling. Mocht je met de auto zijn, kun je deze het best parkeren bij Zwembad de Paasberg. 

Locatie:

De Paasberg
Het Veld 30
7061 DD Terborg